نام نویسنده: SanPouyan

برند یک مفهوم فراگیر است که شامل هویت، ارزش‌ها، تجربه‌ها و تعهدات یک کسب و کار به مشتریان خود می‌شود. برند تنها شامل نام یا لوگوی یک شرکت نیست، بلکه همه تعاملات و برداشت‌هایی است که مشتریان با آن دارند. برند قوی می‌تواند اعتماد و وفاداری ایجاد کند، که در نهایت به موفقیت بلندمدت کسب و کار منجر می‌شود.

برند به عنوان یک دارایی نامشهود می‌تواند تأثیر چشمگیری بر اعتبار، جایگاه و رشد یک کسب و کار داشته باشد. به همین دلیل، ارزشگذاری برند نقش مهمی در فرآیند برندسازی ایفا می‌کند. مشتریان اغلب به برندها اعتماد کرده و با آن‌ها ارتباط عمیقی برقرار می‌کنند. این ارتباط عمیق می‌تواند تفاوت بزرگی در جذب مشتریان، ایجاد وفاداری و تثبیت جایگاه کسب و کار در بازار داشته باشد.

در دنیای امروز کسب‌وکار، شناخت دقیق از دارایی‌ها و چگونگی ارزش گذاری آن‌ها (ارزش گذاری دارایی های مشهود و نامشهود)، کلید موفقیت و پایداری اقتصادی هر شرکتی است. دارایی‌های یک شرکت به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: مشهود و نامشهود. هر کدام از این دسته‌ها ویژگی‌ها و خصوصیات منحصر به فردی دارند که در ارزشگذاری آن‌ها تأثیرگذار است. با توجه به اهمیت روزافزون دارایی‌های نامشهود، به‌ویژه در صنایع مبتنی بر دانش و فناوری، درک تفاوت‌های این دو دسته دارایی بیش از پیش مهم است. در این مقاله، به‌طور دقیق به تفاوت‌های کلیدی ارزشگذاری دارایی‌های مشهود و نامشهود خواهیم پرداخت.